„... auðvitað takmörk fyrir því hvað hægt er að hafa marga stjóra hjá litlu sveitarfélagi“

Markmið þessa verkefnis var að komast að því hversu faglega er staðið að ráðningum hjá minni sveitarfélögum á Íslandi og hvernig staða mannauðsstjóra gæti bætt mannauðsmál þeirra. Sveitarfélögin á Íslandi eru einir stærstu vinnuveitendur landsins og eru þau mörg hver stærsti vinnuveitandinn á sínu svæði, og þá sérstaklega í minni sveitarfélögum. Ekki hafa mörg minni sveitarfélög ráðið til sín mannauðssérfræðinga og ekkert minna sveitarfélag er með mannauðssérfræðing sem starfar eingöngu að mannauðsmálum. Þessi rannsókn einblínir einungis á minni sveitarfélög. Rannsóknaraðferðin sem notuð var við gerð þessarar rannsóknar er eigindleg viðtalsrannsókn, unnin eftir aðferð tilviksrannsókna (e. case study). Tekin voru viðtöl við átta viðmælendur sem bera ábyrgð á mannauðsmálum hjá sínu sveitarfélagi og einn verktaka sem kemur inn í mannauðsmál hjá einu sveitarfélaganna. Helstu niðurstöður rannsóknarinnar eru þær að þeir þættir sem lögð er áhersla á í mannauðsmálum viðkomandi sveitarfélaga eru þau sem skyld eru samkvæmt lögum, reglum og kjarasamningum. Ekki er mikið verið að nýta sér aðferðir mannauðsstjórnunar eins og frammistöðumælingar, endurgjöf og starfslokasamtöl. Ekki virðist vera haldið mikið utan um fræðslu og þjálfun starfsfólks af höndum viðmælenda heldur er það í höndum viðkomandi forstöðumanna og virðast viðmælendur ekki hafa mikla þekkingu á því hvernig því er háttað. Bæta má ráðningarferli flestra þessara sveitarfélaga með því að nýta sér faglegar aðferðir í meira mæli og bæta þekkingu innan þeirra. Mikið vantar upp á starfsmannastefnur viðkomandi sveitarfélaga en aðeins tvö þeirra hafa mótað hjá sér starfsmannastefnur. Niðurstöður tengdar verktaka eru þær að hún virðist vera að nota aðferðafræði mannauðsstjórnunar í meira mæli en viðmælendur þegar kemur að ráðningum. Allir viðmælendur eru að nýta grunnaðferðir ráðninga en hún gengur skrefinu lengra með þeirri viðtalsaðferð sem hún notar ásamt því að loka alltaf ráðningu á formlegan máta. Ef horft er til þeirra aðferða sem verktakinn notar og þær bornar saman við aðferðir viðmælenda má segja að aðferðir viðmælenda við ráðningar séu faglegar en ekki fullnægjandi. Mannauðsmál sveitarfélaga eru mjög sérstök og þarf sá sem sinnir þeim að vera mjög fjölhæfur því starfsfólk sveitarfélaga er með fjölbreyttan og ólíkan bakgrunn og menntun og eykur það á álag þeirra sem sjá um mannauðinn. Stjórnsýslulög, reglugerðir og kjarasamningar setja miklar skorður á þá sem sinna mannauðsmálum sveitarfélaga ásamt þeirri stefnu sem er í gangi á hverju kjörtímabili fyrir sig með ólíkum áherslum og áhrifum á starf þeirra. Sveitarfélögin hafa einnig mjög þröngan fjárhagsramma og er fjármagn af skornum skammti sem hefur mikil áhrif á starf þeirra sem sjá um mannauðsmálin og þá sérstaklega þegar kemur að launamálum